Κεφάλαιο 1 - Δυσφαγία

Μάθημα 1.2. Ανίχνευση, διάγνωση και θεραπεία

1.2.1.Έγκαιρη αναγνώριση των συμπτωμάτων

Η ανίχνευση των συμπτωμάτων αποτελεί ουσιαστικό μέρος της θεραπείας των ατόμων με δυσφαγία. Όταν η δυσφαγία υποτιμάται, δεν ανιχνεύεται (η λεγόμενη σιωπηλή δυσφαγία) ή δεν αντιμετωπίζεται, μπορεί να οδηγήσει στους προηγούμενους κινδύνους που αναφέρθηκαν. Για το λόγο αυτό, η επιμόρφωση των ηλικιωμένων ή των πιο ευάλωτων ατόμων στα θέματα της δυσφαγία και σε άλλες επιπλοκές της κατάποσης είναι απαραίτητη για τη διεξαγωγή μιας σωστής θεραπείας.

Για την επιμόρφωση για την ανίχνευση συμπτωμάτων δυσφαγίας, θα πρέπει να ακολουθήσετε τα επόμενα βήματα:

  • Να παρακολουθείτε στενά την υγεία σας: Έλεγχος της κατάστασης της υγείας σας: διακυμάνσεις βάρους, κόπωση, απόρριψη τροφής, δυσκολία κατάποσης και άλλα προβλήματα. Μπορεί να υποδηλώνουν κάποιο πρόβλημα υγείας

  • Ενημερωθείτε: ζητήστε πληροφορίες από τους επαγγελματίες υγείας του κέντρου υγείας ή του συλλόγου ατόμων με αναπηρία

  • Ανίχνευση: Προσδιορίστε τα συνήθη συμπτώματα της δυσφαγίας και πόσο συχνά εμφανίζονται

  • Πράξη: Ενημερώστε τον επαγγελματία υγείας αναφοράς. Ακολουθήστε τις οδηγίες του ειδικού σχετικά με τη στάση του σώματος, τη διατροφή και άλλες σχετικές συνήθειες

Η αξιολόγηση της δυσφαγίας απαιτεί τη συλλογή λεπτομερών πληροφοριών από τους γιατρούς και τους λογοθεραπευτές. Οι πληροφορίες αυτές θα πρέπει να παρέχονται από τον ασθενή ή την οικογένειά του/τον φροντιστή του. Η αξιολόγηση καθιστά δυνατό τον προσδιορισμό της αιτίας της δυσφαγίας στο 80-85% των περιπτώσεων.

Ο κύριος στόχος του διαγνωστικού προγράμματος είναι η αξιολόγηση δύο χαρακτηριστικών:

Ασφάλεια: Αναφέρεται στην ικανότητα μεταφοράς του κομματιού από το στόμα στο στομάχι χωρίς διείσδυση ή αναρρόφηση στους κατώτερους αεραγωγούς.

Αποτελεσματικότητα: Αναφέρεται στην ικανότητα πρόσληψης ολόκληρης της ποσότητας θερμίδων και υγρών που απαιτούνται για την πλήρη κάλυψη των προσωπικών ημερήσιων αναγκών σε ενέργεια και νερό.